Nie pozwól, by ktokolwiek mówił, że jesteś nikim!

Cześć!

Na początek bardzo przepraszam za moją opóźnioną systematyczność. Nie będę się tłumaczyć "dlaczego", bo to bez sensu.

Skąd wena na taki post? Otoczenie, w którym żyję dało mi alternatywę.

Dziś myślałam, że krew z żył mi wyparuje. Mój wewnętrzny spokój na sam widok niektórych osób się ulatnia. Pomyślicie, że jestem samolubną egoistką. Tak, w jakimś stopniu na pewno. Do rzeczy. Ten wpis ma w jakimś stopniu związek z dzisiejszym dniem.

Są ludzie którzy są do takiego stopnia zakochani w sobie, że nie ważni są "inni". "Ja, mnie, mój, moje...". Ale czy egoizm jest bramą do tego, żeby nie szanować innych, zwłaszcza tych najbliższych? Niektóre sprawy da się jeszcze w jakikolwiek sposób wytłumaczyć (zły dzień, słaba ocena, kłótnia z chłopakiem/dziewczyną etc). Nie da się jednak usprawiedliwić wszystkiego. Jeśli kogoś lub czegoś nie tolerujesz, to spróbuj to przemilczeć, lub spróbuj to w jakiś łagodny sposób choć trochę zmienić. Uwierz, nie warto wytykać wszystkim jego wad, czy popełnionych błędów. Ty też na pewno nie jesteś ideałem. W takim razie, dlaczego tak duża część ludzi wciąż wzmacnia swoją samoocenę złym losem innych? Odpowiedź jest dość prosta. Takie osoby kiedyś były w takiej sytuacji. Nie są docenione jako człowiek, niezależnie od wieku.

Dlaczego tak często pozwalamy, żeby ktoś mówił tak o nas?
Tego nie rozumiem. Tu musiałabym wrócić do tematu krytyki. Jednak nie mniej-więcej uważam, że w takich sytuacjach boimy stawić temu czoło. "Po co? A może ma rację i rzeczywiście jestem nikim?" To NIEPRAWDA. Każdy człowiek ma swoją wartość, swój honor i swoją godność. Każdy jest indywidualnością. Nikt na ponad 7000 miliardów ludzi nie ma takiego samego uśmiechu, spojrzenia i charakteru jak Ty! Nie ma osoby, która mogłaby Ci którąś z tych rzeczy odebrać.
O tym należy pamiętać.

Zaczarowana